Evangelium: Bartimaeus sanatus

Už od 10. lekce učebnice Familia Romana si můžete přečíst zjednodušený text evangelia. Tak do toho.

Rōma est urbs antīqua in Italiā.

Monacum est urbs antīqua in Bavariā –

sed nōn tam antīqua quam urbs Rōma!

Ierichō est urbs antīqua in Palaestīnā.

Urbs Ierichō prope flūmen Iordānem

neque procul ab urbe Ierūsalem abest.

Ierūsalem est urbs magna et caput Palaestīnae;

Rōma caput imperiī Rōmānī,

Monacum caput Bavariae,

Berolīnum caput Germāniae est.

Iēsus et amīcī eius ad urbem Ierichō adveniunt.

Circum urbem est mūrus; in mūrō est magna porta.

Prope portam est arbor pulchra; sub arbore umbra est.

In umbrā arboris vir caecus ^*1 in herbā sedet.

(Caecus est quī vidēre nōn potest.)

Quis est ille vir caecus?

Bar-Timaeus est. Bar-Timaeus fīlius Timaeī est.

Bartimaeus nōn pecūniōsus, sed pauper ^*2 est.

Vir caecus neque mātrem habet neque patrem,

neque fēminam neque līberōs neque ūllam ^*3 pecūniam.

Bartimaeus: «Ō fēminae! Ō virī! Ō puellae! Ō puerī!

Homō pauper sum! Nummum date ^*4 mihi!

Vir caecus sum, vidēre nōn possum.

Neque pecūniam neque cibum habeō!»

Sed nēmō virō pauperī nummum dat:

vir caecus nūllam pecūniam accipit ab hominibus.

Bartimaeus: «Sed quid audiō? Quid hoc est?

Multī hominēs adveniunt! Quī sunt illī hominēs?»

Bartimaeus, quod caecus est, hominēs nōn videt.

«Cūr hī hominēs ad urbem Ierichō adveniunt?

Num piscēs emere volunt et pānem?!»

Ūna puella respondet: «Ō Bartimaee, Iēsus adest,

vir bonus et probus, quī hominēs aegrōs sānāre potest.

Multī virī caecī ā Iēsū sānātī sunt!»

Bartimaeus clāmat: «Quid?! Adest ille Iēsus?!»

Et rūrsus clāmat: «Ō bone domine Iēsū, audī mē!

Ecce, homō caecus sum, vidēre nōn possum!

Ō domine Iēsū, sānā mē! Tū sōlus mē sānāre potes!»

Ūnus homō dīcit: «Tacē, vir caece!»

Ūna fēmina dīcit: «Nōlī clāmāre, Bartimaee!»

Sed Bartimaeus rūrsus magnā vōce clāmat:

«Ō bone domine Iēsū, sānā mē!

Nēmō alius ^*5 mē sānāre potest!»

Iēsus Bartimaeum clāmāre audit.

et cōnsistit in mediā viā.

Iēsus Bartimaeum vocārī iubet:

«Vocāte illum virum, amīcī, et dūcite eum ad mē!»

Amīcī pārent et Bartimaeum caecum vocant:

«Age, venī, bone vir! Dominus tē vocat!»

Bartimaeus verba eōrum audit, ā portā discēdit,

et cum amīcīs Iēsū ad dominum ambulat:

amīcī virum caecum ad Iēsum dūcunt.

Iēsus virum caecum interrogat: «Quid est, amīce?

Cūr clāmās? Quid mē vocās? Quid mē vīs ^*6?»

Bartimaeus dīcit: «Ō domine, sānā mē!

Vidēre nōn possum! Tū sōlus mē sānāre potes!»

Iēsus respondet: «Ego tē sānāre nōn possum.

Sed ecce, bone vir, sānus iam es! Fidēs ^*7 tua tē sānāvit ^*8!»

Ecce, Bartimaeus vidēre potest! Caecus iam non est!

Homō laetus est et dīcit: «Grātiās tibi agō, domine!»

Aliī dīcunt: «Iēsus hominem caecum sānāvit!»

aliī: «Nōn Iēsus, sed ille vir caecus ipse sē sānāvit!»

aliī: «Iēsus homō nōn est, sed deus!»

Iēsus tacet neque ūllum verbum respondet

et cum amīcīs suīs – et cum Bartimaeō sānātō ^*9 –

laetus ad magnam urbem Ierūsalem ambulat.